Mijn Visie

Het mag weleens gezegd worden dat het beroep van musicus mentaal bijzonder veeleisend is. Allereerst moet je er veel tijd en handwerk in steken om het gewenste niveau te bereiken en te behouden. Vervolgens is het de bedoeling dat je als kunstenaar een deel van je eigen persoonlijkheid blootgeeft om een betekenisvolle interpretatie neer te zetten. Dit vraagt om kwetsbaarheid van de musicus. Vervolgens wordt er van je gevraagd om onder potentieel stressvolle omstandigheden prestaties neer te zetten. Juist omdat je een stukje van je eigen ziel blootgeeft, gaat het presteren bij veel musici deel uitmaken van de eigen identiteit. Dat betekent dat er veel op het spel staat en dat je daadwerkelijk iets te verliezen hebt.

In de muziekwereld begint coaching en counseling gelukkig steeds meer uit de taboesfeer te komen. In de sportwereld zien we mooie voorbeelden van hoe psychische en mentale ondersteuning een belangrijk onderdeel zijn geworden van het trainingsproces. Er wordt steeds meer onderkend hoe belangrijk het is om de focus te verleggen van presteren naar het genieten van de weg er naartoe. Zodra een sporter hierin slaagt, lijkt het winnen vanzelf te gaan.

Het voorgaande heeft mij geïnspireerd om ook op het vlak van de muziek anders naar prestaties te gaan kijken. Het is mijn filosofie dat een leerling zich alleen vanuit een veilige en vertrouwde basis op een mentaal gezonde manier kan ontwikkelen. Ik werk op een procesgerichte manier: intrinsieke motivatie, plezier en experimenteren in een emotioneel veilige omgeving zonder oordeel. Als dit lukt, gaat het leren vanzelf!

Dit staat in schril contrast met prestatiegericht werken. Hier wordt de druk opgevoerd om zo snel mogelijk zo goed mogelijk te worden. Er is weinig ruimte voor plezier en experimenten, want fouten en mislukkingen worden als teleurstellend beoordeeld. Dit strenge oordeel kan uiteindelijk de innerlijke criticus van de leerling worden. Destructieve lessituaties kunnen tot diepgaande psychische problemen leiden.

Een leerling die zich volgens mijn filosofie ontwikkelt, zal opgroeien tot een evenwichtige musicus. Een musicus die zijn (of haar) beroepsmatige voldoening bovenal vindt in het plezier dat het uitoefenen van zijn vak hem brengt. De mooie momenten brengen vreugde, maar de mindere momenten doen zijn wereld niet instorten. Het presteren op zich heeft geen invloed op zijn eigenwaarde. En dan gebeurt er iets wonderbaarlijks: als dit lukt, volgt het presteren naar beste kunnen vanzelf!

Bij veel musici zijn in de loop der jaren mentale belemmeringen ontstaan en lukt het niet (meer) om vrij en zonder angst in de studeerkamer of op het podium te zitten. Onder mijn begeleiding kun je deze belemmeringen onderzoeken en helen.